Osoby prowadzące podatkową księgę przychodów i rozchodów mogą wybrać jedną z dwóch metod ewidencjonowania kosztów: uproszczoną (tzw. kasową) lub memoriałową.

Metoda uproszczona (art. 22 ust. 4 ust. o pdof) polega na wpisywaniu kosztów do księgi w dacie ich poniesienia, która generalnie jest datą wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania wydatku w koszty.

Wybierając metodę memoriałową (art. 22 ust. 5-5c i 6 ust. o pdof) podatnik musi odróżniać koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. bezpośrednie) od kosztów pośrednio związanych z przychodami, które są związane z całokształtem prowadzonej działalności, np. wynajem biura, internet, usługi telekomunikacyjne, polisy ubezpieczeniowe.

W metodzie memoriałowej koszty pośrednie księgowane są w dacie poniesienia, czyli w dniu wystawienia faktury, jednak gdy dotyczą one okresu przekraczającego rok podatkowy, a niemożliwe jest przyporządkowanie ich do poszczególnych lat, to wtedy trzeba ten koszt podzielić proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. I tak np. koszt polisy ubezpieczeniowej bądź hostingu strony internetowej wykupionego na okres przekraczający rok podatkowy np. 20.06.2017-19.06.2018 będzie musiał zostać proporcjonalnie do długości okresu podzielony i zaksięgowany w koszty w dwóch latach podatkowych..

Koszty bezpośrednie natomiast księguje się w miesiącu uzyskania odpowiadających im przychodów.

Podatnik ma prawo wybrać metodę ewidencjonowania kosztów, jednak wybraną metodę należy stosować konsekwentnie, czyli przez cały rok podatkowy. Zmiany stosowanej metody można dokonać z początkiem nowego roku podatkowego, o czym nie trzeba informować naczelnika urzędu skarbowego.